Hz. Adem İle Havva

Hz. ADEM İLE HAVVA

Allahü Teala , Kendi varlığını bilsin, ibadette bulunsun ve yeryüzünü de imar etsin diye insanı yaratmayı murad ettiği zaman Meleklerine:
- "Ben Yeryüzünde muhakkak bir halife yapacağım, bir halife tayin edeceğim ki, kendi irademden kudret ve sıfatımdan ona bazı selahiyetler vereceğim ki, o bana vekaleten mahlukatım üzerinde bir takım tasarruflara sahib olacak, benim namıma hükümler icra edecek, benim vekilim olarak benim emirlerimi, neim kanunlarımı tatbike memur bulunacak. Sonra onun arkasından gelenler ve ona halef olarak yani vazifeyi icra edecekler bulunacaktır" buyurdu.
Melekler bir taraftan bundaki şerefitaktir ettiler, diğer taraftan da yer yüzündeki bir mahluka böyle yüksek bir irade selahiyeti bahşedilmesinde bir şer ihtimalinden de korktular. Allahü Teala bundaki gizli hikmeti bildirmediği için :
- "Ey Rabbimiz! Yeryüzünde onu fesada verecek, onda fesadlar çıkaracak ve kanlar dökecek bir mahluk mu yaratacaksın? Halbuki biz hep sana hamdederek, daima seni tesbih ve takdis edip dururken," dediler.
Ve bu suretle maksatları - haşa- itiraz olmayıp hikmetini sormak olduğunu bildirdiler, mamafih bununla hilafete zımnan bir rağbet de gösterdiler.
Allahü Teala cevaben:
-Her halde ben sizin bilemeyeceğiniz şeyleri bilirim." buyurdu. Melekler bu cevap karşısında sustular ve birbirlerine:
- "Elbette rabbımız her şeyi bilir, faydası olmayan bir mahluk yaratmaz ," dediler.
Allahü Teala Meleklere:
-"Muhakkak ben , kuru çamurdan, şekillenmiş bir balçıktan beşer yaratacağım, binaenaleyh ben, onu tam bir insan kıvamına koyup içine ilahi bir emrim olan ruhtan feyiz verdiğim vakit, onun için secdeye kapanın," dedi.
Bunun üzerine Melekler, hepsi toptan secde ettiler, ancak iblis dayattı, kibrine yediremedi ve secdeden kaçındı. Çünkü o kendisini en üstün mahluk kabul ediyordu.
Allahü Teala:
-"Ya iblis! Sen niçin secde edenlerle beraber olmadın?" dedi.
İblis de:
-" Benim bir kuru çamurdan , bir süretlenmiş balçıktan yarattığın bir beşere secde etmem mümkün değildir. Zira ben ateşten yaratıldım. Ateş ise topraktan üstündür," dedi ve bu batıl kıyasıyla itaat dairesinden çıkarak fiilen kafir oldu.
Allahü Teala:
- " O halde , çok oradan, çünkü sen tard olundun. Ve bu lanet ceza gününe kadar üzerindedir."
Şeytan:
-Rabbim! Öyle ise bana onların tekrar dirilecekleri güne kadar mühlet ver," dedi.
Allahgü Teala da ba's gününe kadar değil, ecel günü yani birinci sûrün üfürülmesine kadar mühlet verdiğini bildirdi.
Bunun üzerine Şeytan:
- "Ya Rabbi! Benim azgın ve asiliğime hükmetmekliğinvesilesiyle yemin ederim ki, ben, o insanlar için yeryüzünde ziynetler yapıp onları kandırarak hepsini yoldan çıkaracağım, ancak içlerinden mulasin kulların müstesna. Yani halis taatın için seçilmiş lekesiz has kulların aldanmazlar." dedi.
Allahü Teala, Şeytanın beşerin ilk maddesine bakarak onlara mutlak tahakküm edebileceğine kaail olmasına rağmen, muhlas kullar için hakkı teslim etmesi üzerine buyurdu ki:
-İşte bu dedğin, sahiplerini azıtamayacağını itiraf ettiğin o ihlas ve tevhid, bana kavuşturan dosdoğru bir yol, hak bir kanundur. Hakikaten kullarımüzerine ne sözle ilzam edecek bir delilim, ne fiilen musallat olacak bir kudretin yoktur. Ancak sana uyan azgınlar müstesna. Yani onları sürükleyebilirsin. Fakat o da senin hükmün ile dğil, onların iradelerini kötüye kullanarak sana uymaları ve arkana düşmeleri sebebiyledir. yoksa muhlaslara tasallut edemediğin gibi, diğerlerine de edemezsin. Şüphesiz Cehennem de o sana uyan azgınların vaad olunan yerleridir."
Allahü Teala, insanın şerefli, itibarlı ve kendisine halife olmaya layık bir mahluk olduğunu göstermek üzere Hz. Adem'e bütün isimleri talim ederek ilim ve kelam sıfatlarına mazhar kıldı, sonra da o alemini meleklere işaret ederek:
- Haydin , siz iman ile ifade etmek istediğiniz hilafete layık olma davanızda isabetli iseniz; İşte bunların isimlerini bana güzelce haber veriniz, buyurarak onları, acziyetlerini izhar ve isbat için imtihan etti.
Bu imtihana karşı Melekler:
Sübhansın ya Rab! Senin bize bildirdiğinden başka bizim hiç bir ilmimiz yoktur, her şeyi bilen ve daima bilen alim, her şeyde hakim, hakikaten Sensin, diyerek acziyetlerini izharla tesbih eylediler.
Melekler acziyetlerini izhar ve hikmet ilmini teslim edince, Allahü Teala:
-Ya Adem! Meleklere şunların isimlerini güzelce haber ver, dedi.
Bu hitabı ile halifenin kim olcağına da işaret buyurdu ve böylece Meleklerden sonra Hz Adem'i de bu emir ile imtihan etti. Bunun üzerine Hz. Adem o arz olunan şeyleri isimleriyle haber verince, Allahü Teala Meleklere:
-Ben size , Ben bütün arz ve semanın gaybını bilirim, demedim mi? Ve siz ne açıklıyorsunuz ve ne gizliyorsunuz, onu da biliyorum, buyurdu.
***
Allahü Teala Hz. Adem' e eş olarak kaburga kemiğinden Havva validemizi yarattı ve :
-Ya adem, sen ve zevcen şu Cennette rahat yaşayınız. Nimetlerimden bol bol yiyiniz. Ancak şu bir ağaca yaklaşmayınız, meyvesinden yemeye kalkışmayınız ki haddini aşanlardan olursunuz, buyurdu. Ve şeyatnın kendilerine düşman olduğunu bildirerek onun sözüne kanmamalarını istedi.
Allahü Teala onlara yalnız bir ağacın meyvesinden yalnız bir ağacın meyvesinden yemelerini yasaklamıştı ki, bu suretle insana, iradesini kullanmayı ve nefsine hakim olmayı öğreterek mükellefiyetten azade olmadığını hatırlatıyordu.
Onlara verilen bu nimetler üzerine ilahi huzurdan kovulan ve insanoğluna ebedi düşmanlığını ilan eden Şeytan, ilk olarak kendilerinde ötrülüp gizlenen kötü yerlerini meydana çıkarmak; avret mahallerini açmak için ikisine de vesvese vermeye başladı. Hz. Adem ve Havva bu ane kadar yaratılışlarında kendilerini utandıracak ve tiksindirecek çirkin pis şeylere mahal olacak kötü yerlerini kendilerinde ve ne de birbirlerinde görmüyorlar ve hatta bilmiyorlardı. Settarul uyub olan Halık Teala evvel emirde onu örtmüş ve kendilerinden gizlemişti.
Şeytan nihayet bir fırsatını bulup onlara yaklaştı ve :
- Ey Adem! Sana, seni burada ebedi kılacak bir devleti haber vereyim mi? Diyerek, Allahü Tealanın yaklaşmamalarını emrettiği ağacı gösterdi.
Hz. Adem, Şeytanın bu sözlerine aldırış etmedi, ancak Şeytan da vesvesesinde yılgınlık göstermedi ve:
-Rabbınız sizi bu ağaçtan başka sebeple değil, ancak iki Melek olacağınız veya bu Cennette ebedi kalacağınızdan dolayı nehyetti. Yani bundan yerseniz ya Melekler gibi yemek, içmek ihtiyacından müstağni olursunuz, yahut ölüm yüzü görmez burada ebedi kalırsınız, dedi. Kendisine inanmaları için de yemin ederek, "ben sizin nasihatçınız ve hayrınızı isteyicinizim" diye emin olmalarını istedi.
Hz. Adem ve Havva hiç bir kimsenin yalan yere Allaha yemin etmeyeceğini düşünerek yanıldılar ve bu ağaca meylettiler. Hz. Adem burada ictihadında isabet edemeyerek, o nehyedilen ağacın cinsinden olan başka bir ağacın meyvesinden yemekte bir mahzur olmayacağına hükmetti ve beraberce Allahü Teala'nın yasak kıldığı ağacın meyvesinden tattıkları vakit örtülü ve gizli olan avret mahalleri açılıverdi. Bunun üzerine hayalarından derhal üzerlerine Cennatin incir yaprağından yamalar yamamağa başladılar. Allahü Teala da kendilerine şöyle nida etti:
-Ben sizi o ağaçtan nehyetmedim mi idi? Şeytan size açık bir düşmandır demedim mi idi?
Hz. Adem ila Havva cevaben:
- Ey bizim Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik, eğer sen bize rahmet ve mağfiret etmezsen, en büyük zarar ve felaketin içinde kalanlardan olacağız, diye tevbe ve niyazda bulundular.
Allahü Teala, Hz. Adem , Havva ve Şeytana hitab etti:
-Haydi, Bazınız bazınıza düşman olarak yeryüzüne ininiz. Size orada bir müddet için karar edip nasiplenmek ve geçinmek vardır. Orada yaşayıp orada ölecek ve yine ondan çıkarılacaksınız.
Hz. Adem ve zevcesi, dolayısıyla insan nevi yeryüzünde böylece mekan tuttu ve Şeytanla mücadele ederek Rabbından telakki ettiği kelimelerle tevbe ve istiğfarda bulundu. Allahü Teala'nın emirleri ile amel etti ve tevbeleri de kabul olundu. Çünkü Allahü Teala esirgeyici ve bağışlayıcıdır.
Hz. Adem beş şsyi ile bahtiyar olmuştur:
Hatasını itiraf, pişmalık, nefsini kötülemek, tevbeye devam ve rahmetten ümidi kesmemek.
İblis de beş şey ile bedbaht olmuştur:
Günahını ikrar etmemek, pişmanlık duymamak, kendini kötülemeyip azgınlığını Allahü Teala'ya nisbet etmek ve rahmetten ümidini kesmemek.
***
Ahnef ibni Kaya, Medine'de Mü'minlerin Emiri Hz. Ömeri görmek ister, bir de bakar ki büyük bir kalabalık halka halinde toplanmış, Ka'bül'ahbar onlara vaaz veriyor ve şunları anlatıyor:
-Adem aleyhisselama vefat emri geldiği zaman: Ya Rab, düşmanım İblis, beni meyyit halinde görünce kendisi kıyamet gününe kadar mühlete kavuşmakla sevinecek, bana şamata edecek," dedi.
Cevap verildi ki:
-" Ta Adem, Sen Cennete iade olunacaksın, o mel'un ise evvelkilerin ve sonrakilerin adedi kadar ölüm acısını tatmak için tehir olunacak."
Sonra Hz. Adem, Melekül mevt Azraile: "- Ona ölümü nasıl tattıracaksın? Vasfını bana anlat," dedi.
Onun ölümünün vasıfları anlatıldığı zaman Hz. Adem:
"- Ya Rabbi! Kafi" dedi.
Bunun üzerine vaazı dinleyen insanlar, heyecana gelerek; Ka'be;
"- Ya Eba İshak! O nasıldır? bize anlat" dediler.
Ka'b'ın anlatmak istememesi üzerine çok ısrar ettiler, bunun üzerine dedi ki:
-Allahü Teala, birinci sûr'un üfürülmesi akabinde Azrail'a diyecek ki:
-" Sana yedi Sema ve yedi Arz ahalisinin kuvvetini verdim ve bugün sana bütün gadap kisvelerini giydirdim. Şiddetli gadabımla in, o tard olunmuş İblis'e artık ölüm acısını tattır, sakaleynden evvel ve ahirlerin acılarını hep birden ihtiva etmek üzere bütün illet ve hastalıkları yüklet. Breaberinde gayz ve gadapla dolu yetmiş bin zebani, her biriyle de Cehennem zincirlerinden zincirler, tomruklarından tomruklar bulunsun. Cehennem kancalarından yetmiş bin kanca ile o mel'unun kokmuş canını çıkarın. Malik'i de çağırın Cehennem kapılarını açsın." Bunun üzerine Azrail öyle bir sûret ile inecek ki ona Semaların ve Arzların ahalisi baksa korku ve dehşetlerinden derhal ölürlerdi. İnecek, İblis'e varıp "dur, ya habis! Artık sana ölümü tattıracağım, çok ömür sürdün. Nice nesilleri azdırdın, yoldan çıkardın. Ancak işte malum vakit geldi." diyecek. Mel'un Şeytan Doğuya kaçacak, bakacak Melekül'mevt gözleri önünde, batıya kaçacak yine gözlerinin önünde, denizlere dalacak denizler kabul etmeyecek, hasılı yer yüzünün her tarafına kaçacak, sığınacak kurtulacak hiç bir yer bulamayacak, sonra Dünyanın ortasında, Hz. Adem'in kabri yanında duracak veya Doğudan Batıya, Batıdan Doğuya topraklarda sürünecek nihayet Adem aleyhisselamın yer yüzüne indiği mevziye varınca Arz, bir kor gibi olacak Zebaniler kancaları takıp didikleyecekler de didikleyecekler. Allahü Teala'nın dilediği zamana kadar can çekişip azap içinde kalacak. O böyle can çekişirken Hz. Adem ve Havva'ya da :
-"Kalkınız düşmanınız ölümü nasıl tadıyor, bakınız " dencek. Kalkacaklar, onun çektiği azabın şiddetine bakacaklar da:
-Ya Rab, bize nimetini tamamladın" diyecekler.